رسول خدا (ص) حضرت محمدبن عبدالله در یکی از آخرین روزهای ماه شعبان ، فرارسیدن ماه رمضان را توضیح داد. پیامبر گرامی در خطبه ای بلند، وظایف مسلمانان را در این ماه مبارک توضیح می هد و از آنان می خواهد خود را برای مهمانی خدا آماده سازند و شایسته برخورداری از کرامت ها و نعمت های خاص الهی گردند. روزه یعنی صبر و پایداری و صبر است که آدمی را به بلندترین مقام معنوی می رساند. سحرگاهان مؤمنین که برای دعا، مناجات و خوردن سحری بر می خیزند، نیت می کنند که «خدایا به فرمان تو و برای انجام امر تو روزه می گیریم» همان طور که تو گفته ایی لب از خوردن و آشامیدن می بندم و از دیگر چیزهایی که روزه مرا باطل می کند، دوری می کنم؛ و این همان معنای صبر است.
روزه صبر کردن در برابر خواسته های حیوانی خویش است. روزه یعنی از بعد حیوانی برخاستن. از زمین سربرداشتن و به آسمان زیبای ایمان و انسانیت نظاره کردن و در آن به پرواز درآمدن.
از بهترین نمونه های صبر، روزه است. روزه انسان را از غفلت و خودفراموشی می رهاند و به بلندترین و پرشکوه ترین حالت های یک انسان نزدیک می کند. «روزه دار» در شادمانی است. « یکی به هنگام نزدیک شدن وقت افطار و شادمانی عظیم دیگر به هنگام دیدار پروردگار».